Umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Podatek w wysokości 2% pożyczonej kwoty obciąża pożyczkobiorcę. Są jednak sytuacje kiedy podatku płacić nie trzeba. Kiedy możemy skorzystać ze zwolnienia opisuje specjalista ds. podatków Elżbieta Sobów z biura rachunkowego KierunekZysk.pl z Grodkowa.
Generalnie umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku jest objęta PCC na podstawie art. 1 ust. 1 pkt1 lit. b) ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. Od umowy pożyczki płaci się podatek w wysokości 2 % podstawy opodatkowania, którą jest kwota lub wartość pożyczki. Przykładowo od pożyczki o wartości 10 000 zł podatek PCC wynosi 200 zł, który należy wpłacić bez wezwania do właściwego urzędu skarbowego w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy pożyczki, oraz należy złożyć odpowiednią deklarację.
Jeśli nie dopełnimy tego obowiązku stawka od takiej pożyczki wzrośnie aż do 20 %. Przykładowo od pożyczki o wartości 10 000 zł to już będzie 2 000 zł podatku. Warto więc wiedzieć kiedy taki podatek należy wpłacić a kiedy możemy skorzystać ze zwolnienia.
Które pożyczki są zwolnione z PCC?
- Pożyczki pieniężne udzielane w gronie najbliższej rodziny.
Z tego zwolnienia korzystają pożyczki udzielane w formie pieniężnej na podstawie umowy zawartej między osobami, o których mowa w art. 4a ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, czyli pożyczki otrzymane od małżonka, zstępnych (dzieci, wnuki prawnuki …), wstępnych (rodzice, dziadkowie, pradziadkowie …), pasierba, rodzeństwa, ojczyma i macochy, bez względu na wartość tej pożyczki, pod warunkiem:
– złożenia przez pożyczkobiorcę deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC-3) właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności, oraz
– udokumentowania otrzymania przez biorącego pożyczkę pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
Zwolnione z PCC są także umowy pożyczki zawarte między osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej do wysokości kwoty niepodlegającej opodatkowaniu – na zasadach określonych w przepisach o podatku od spadków i darowizn (art. 9 pkt 10 lit. c ustawy o PCC).
Do I grupy podatkowej w podatku od spadków i darowizn są zaliczeni: małżonkowie, zstępni, wstępni, pasierbowie, zięciowie, synowe, rodzeństwo, ojczym, macocha i teściowie (art. 14 ust. 3 pkt 1) ustawy o podatku od spadków i darowizn). Kwota niepodlegająca opodatkowaniu, o której tu mowa, to 9637,- zł (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn).
Zatem umowy pożyczki do kwoty 9637,- zł zawierane pomiędzy ww. osobami z I grupy podatkowej są zwolnione z PCC, bez konieczności dokonywania żadnych dodatkowych czynności. Nie musimy mieć więc np. potwierdzeń wpłat na rachunek bankowy.
- Z PCC są zwolnione ponadto pożyczki udzielane:
– przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej. Często taka pożyczka udzielana przez udziałowca swojej spółce wykorzystywana jest jako sposób na jej dokapitalizowanie, bez konieczności podnoszenia kapitału własnego. Można w ten sposób rozwiązać np. przejściowe lub trochę dłuższe problemy z płynnością finansową spółki.
– przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek,
– na podstawie umowy zawartej między innymi podmiotami niż osoby, zaliczone do I grupy podatkowej w podatku od spadków i darowizn, do łącznej wysokości nieprzekraczającej kwoty 5 000 zł od jednego podmiotu i 25 000 zł od wielu podmiotów – w okresach 3 kolejnych lat kalendarzowych
– z kas lub funduszów zakładowych, funduszów związków zawodowych, pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, koleżeńskich kas oszczędnościowo-pożyczkowych działających w wojsku oraz z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.
– z utworzonych w drodze ustawy innych funduszów celowych.
Elżbieta Sobów.